وقتي در اتاق مخفي با خدا خلوت مي كنيم، نه تنها بايد دعا

وقتي در اتاق مخفي با خدا خلوت مي كنيم، نه تنها بايد دعا كنيم، بلكه خواندن كتاب مقدس نيز موضوع مهمي است، زيرا سخنان خدا مانند شير و طلا است. در تقرب معنوي به خدا، خداوند نه تنها از طريق كتاب مقدس با ما صحبت مي كند، بلكه مي توانيم كلمات كتاب مقدس را براي بيان دل خود نيز نقل كنيم، يا بر وعده هاي صخره مانند خدا بايستيم و از خدا بخواهيم كه محتواي دعاهايمان را بيشتر برآورده كند. انجام.     
كلام خدا به ما مي آموزد كه به چه كسي دعا مي كنيم، چگونه بايد دعا كنيم و چگونه از قدرت خدا استفاده كنيم، و خداوند اغلب در اين زمان به دعاهاي ما پاسخ مي دهد
        سخنان خدا از دل خدا سرچشمه مي گيرد، وقتي ما او را عبادت مي كنيم و در قلب خود به او نزديك مي شويم، كانال بين خدا و انسان وصل مي شود، خداوند مي خواهد با عشق و انديشه خود در قلب ما جاري شود و ما نيز كلام خدا را در قلب خود قرار مي دهيم. از طريق دعا، به عنوان پاسخ ما به محبت خدا، به كلمات صميمانه تشكر، ستايش يا تضرع با خدا تبديل شويد. اين نوع ارتباط لحظه اي شيرين است.   
        كلام خدا همچنين به ما مي آموزد كه اراده خدا و نقشه او را براي خود درك كنيم و ما از روي عشق حاضريم از دستورات او اطاعت كنيم و خود را كاملاً به دست او بسپاريم.
هر چه بيشتر دعا كنيم بيشتر احساس مي كنيم كه به كلام خدا محتاجيم و هر چه بيشتر كلام خدا را مي خوانيم به شيريني كلام او پي مي بريم و بيشتر رغبت به دعا داريم از اين طريق قدرت بيشتري پيدا مي كنيم. يكي از دلايلي كه ما خيلي كم دعا مي كنيم اين است كه كلام خدا را خيلي كم مي خوانيم يا فقط به صورت سطحي مي خوانيم و فقط كلمات عقل را مي فهميم، اما آن را با قلب درك نمي كنيم. روح القدس
        مي تواند به ما بياموزد كه حقيقت را درك كنيم، اما همچنين مي تواند به ما بياموزد كه چگونه به خدا نزديك شويم، چگونه در روح دعا كنيم. اگر هر بار كه به خدا نزديك شديم، واقعاً مي‌توانيم كلام خدا را نامه‌اي از او بگيريم و سخنان او را خالصانه به دعا تبديل كنيم و منتظر پاسخ او باشيم. چنين اوقات آرامي سرچشمه بركات ماست. 
        اگر ما هميشه سخنان خدا را در قلب خود نگه داريم، آنها را در زندگي خود به اجرا در آوريم، و شهادت خود را در هر زمان با ديگران به اشتراك بگذاريم، زندگي معنوي ما را قوي تر خواهد كرد. در عين حال به خاطر داشته باشيد كه كلام خداوند زنده و مؤثر است، خداوند با عبادت روزانه، هر روز غذاي معنوي تازه را به عنوان راهنما و قوت زندگي ما عرضه مي كند، زيرا او خداي واقعي و زنده است.
    خداوند عيسي به ما آموخت كه مهمترين معناي دعا پرستش خدا و جلال دادن نام خداست. آغاز دعاي خداوند اين است كه «همه نام تو (خدا) را گرامي بدارند، و به دنبال آن «تو» است. ملكوت بيا، اراده تو بر روي زمين نيز چنانكه در آسمان است انجام شود.» اين نشان دهنده نگرش ما نسبت به ملكوت خدا و عدالت خداست، بايد خودمان را خالي كنيم و اجازه دهيم ملكوت خدا به قلب ما بيايد، خدا را در اولويت قرار دهيم. در قلب ما كساني كه به خداوند ايمان ندارند اجازه مي دهند شيطان و خدايان دروغين در قلب آنها حرف اول را بزنند، اما متأسفانه بسياري از مومنان به پروردگار از شر شيطان و گناه رهايي يافته اند، اما خود و گوشت قديمي آنها همچنان براي اولين بار رقابت مي كند. در كنار مسيح قرار بگيريد، و اراده خدا نمي تواند در آنها باشد. يك پادشاه زميني فقط مي تواند در پادشاهي كه بر آن حكمراني مي كند دستور بدهد تا اراده او در آن پادشاهي به طور كامل اجرا شود، اما نه در جاي ديگر. اكنون كه اراده خدا مي تواند به آرامي در آسمان اجرا شود، او همچنان به مردم روي زمين نياز دارد كه از آن پيروي كنند، زيرا او بر هر چيزي در آسمان، روي زمين و زير زمين حاكم است. حيف است كه اغلب در زمين مانع مي شويم زيرا علاوه بر قدرت شيطان موانعي از سوي انسان روي زمين وجود دارد، اگر مي خواهيم خداوند در دل ما حكومت كند و سلطنت كند بايد قدرت شيطان را از بين ببريم. و مرگ و روح القدس را به عنوان يك پادشاه قرار دهيد، تنها در جسم دشمن، ملكوت خدا به قلب ما خواهد آمد تا خدا در ما جلال يابد. اين نه تنها آن چيزي است كه بايد آرزو كنيم، بلكه بالاترين پرستش خداست، آخرين بخش دعاي خداوند: «زيرا ملكوت، قدرت و جلال تا ابدالاباد توست، آمين.» تنها يك خداي حقيقي وجود دارد. شايسته چنين افتخاري دو سوم محتواي دعاي خداوند براي جلال نام خداست كه نشان مي دهد دعاهايي كه نام خدا را گرامي مي دارند معنادار هستند. (2) صحبت در مورد "عشق" با خدا
مردم اغلب حرف هاي بي پاياني براي گفتن به عزيزانشان دارند، آنها هميشه فكر مي كنند زمان خيلي سريع مي گذرد و آرزو مي كنند كه اي كاش روزها تا حد امكان طولاني باشد. وقتي قلب خود را براي يك عزيز مي ريزيد، هميشه مي خواهيد تحسين خود را ابراز كنيد. بسياري از مسيحيان وجود دارند كه خداوند را بسيار دوست دارند و براي خداوند سخت كار مي كنند، اگرچه مي دانند كه دعا مهم است، اما در دل خود آرزوي آن را ندارند، اگرچه هر روز دعا مي كنند، اما بيشتر براي كار خود يا نيازهاي خاص خود دعا مي كنند. و براي افرادي كه به آنها اهميت مي دهند، به ندرت از شفاعت براي ابراز عشق ما به خدا استفاده مي شود، و حتي گاهي با عجله چند كلمه دعا مي كنم و با گفتن اين جمله كه "خدا داناي كل است، نيازهاي من را مي داند و من را قبلاً مي دانسته است، خود را دلداري مي دهم. نيازهاي قبل از اينكه من نماز بخوانم. فكر كنيد، چرا شما نياز به دعاي طولاني داريد؟ بهتر است آن وقت نماز را براي خدا صرف كنيد!» ممكن است برخي بگويند: «مي دانم نماز مهم است، اما من آنقدر مشغول هستم كه نمي توانم نماز بخوانم. به نظر مي رسد اين كلمات منطقي است، اما در واقع فقدان «عشق» است، خدا را هدف عشق نگرفتن، و به دنبال زمان يا فرصتي براي صحبت با خدا نيست. عده‌اي هستند كه رنج‌هاي زيادي كشيده‌اند يا مدت‌ها در بند گناه بوده‌اند، پس از اينكه توسط خدا نجات يافتند و با خون عيسي خداوند بر روي صليب شسته شدند، هرگاه به بخشنده صليب چشم دوختند. بلافاصله به گريه افتاد و تشكر و ستايش كرد. آنها دعا را بسيار دوست دارند و دعا را مظهر محبت خداوند با كلمات عاشقانه زنده و سرشار از سپاس مي دانند. مثل اين است كه عيسي خداوند به شمعون مي‌گويد: «يك طلبكار به او دو بدهي دارد، يكي پنجاه تل و ديگري 5 تل، و چون نتوانستند بپردازند، طلبكار با مهرباني هر دو را بخشيد. بدهي، كدام يك از اينها. دو نفر او را بيشتر دوست دارند؟» شمعون پاسخ داد: «فكر مي‌كنم اين كسي است كه بيشتر بخشيده شده است.» عيسي گفت: «درست مي‌گويي» (لوقا 7:41-43). بنابراين، خداوند عيسي در نهايت گفت: "گناهان بسيار او بخشيده مي شود، زيرا او بسيار محبت مي كند، اما آن كه كم مي بخشد، كم دوست مي دارد." (لوقا 7:47). عيسي بر روي صليب، عشق بزرگ رنج او براي ما، براي القاي عشق به او. ما بايد به درگاه خداوند دعا كنيم: "بگذار مرا بكشي و ما به دنبال تو خواهيم دويد... و تو را ستايش خواهيم كرد. (3) به دست آوردن قدرت (1) منبع قدرت در خدا نهفته است
: وقتي مسيحيان در دنيا زندگي مي كنند، بايد از خداوند بخواهند كه انواع توانايي ها اعم از قدرت جسمي، فكري و روحي را كه همه براي ما لازم است به او بدهد. فقط در سلامتي خوب، با قدرت بدني و هوش كافي است كه مي توانيم بهتر ياد بگيريم، زندگي كنيم و كار كنيم. فقط با قدرت معنوي كافي مي توانيم زندگي معنوي را فراوانتر كنيم. بدن ما معبد خداست، ما نه تنها بايد بدن خود را دوست داشته باشيم، بلكه بايد از خداوند بخواهيم كه ما را سالم و ايمن نگه دارد و به ما حكمت بدهد كه به عنوان يك شخص رفتار كنيم. ملك سليمان براي خود به دنبال بركت و طول عمر نبود، بلكه فقط به دنبال عقل بود تا مردم را اداره كند، دعاي او مورد رضايت خداوند بود و خداوند نه تنها درخواست هاي او را اجابت كرد، بلكه به او حكمت و حكمت داد، حتي از قبل و بعد از خود نيز پيشي گرفت. . خداوند نيز به او ثروت ها و افتخاراتي عطا كرد كه از او طلب نكرد و پادشاهي نبود كه با او مقايسه كند. كتاب مقدس مي فرمايد: "اگر يكي از شما فاقد خرد است، از خدا بخواهد كه به همه سخاوتمندانه و بدون ملامت عطا مي كند و به او داده خواهد شد" (يعقوب 1: 5). و مافوق بشر، اما مغرور هستند، از دست دادن نعمت خدا در اين زمينه واقعاً بسيار گيج كننده است.
مسيحيان بايد از دنيا جدا شوند و نور و نمك جهان باشند تا بر جلال خداوند شهادت دهند اين كار به تنهايي انجام نمي شود بلكه بايد از خداوند قدرت معنوي بگيرد. خداوند عيسي از مَثَل تاك و شاخه ها براي نشان دادن رابطه خود با مؤمنان استفاده كرد كه بسيار مناسب است. شاخه ها بايد به تاك وصل شوند تا ميوه بدهند عيسي خداوند گفت من تو را برگزيده ام و تو را براي ثمر دادن تعيين كرده ام حيات شاخه ها از تاك مي آيد و عيسي نيز گفت من هستم تاك و تو شاخه‌اي است كه در من مي‌ماند و من در او مي‌مانم و او بسيار ميوه مي‌دهد، زيرا غير از من كاري نمي‌تواني انجام دهي. مردم آن را برداشتند، در آتش انداختند و سوزاندند.» (يوحنا 15:5-6)، مي‌توانيم ببينيم كه ايمانداران بايد از نزديك با منبع قدرت - خداي ما - مرتبط باشند.
تمام قدرت ما از دعا ناشي مي شود، «بيشتر دعا كردن قوت بيشتري دارد، كم دعا كردن قدرت كمتري دارد، نماز نخواندن قدرتي ندارد، اما نماز قدرت دارد.» يك قانون.
 (2) تنها با توكل بر خداوند مي توان توانايي خود را به كار برد: برخي از مردم فكر مي‌كنند كه براي معنادارتر كردن زندگي، بايد اهداف بيشتري را انجام دهيم كه به بشر كمك مي‌كند. بنابراين، بسياري از مسيحيان سخت كار مي‌كنند و معتقدند كه انجام يك كار خوب مي‌تواند نام خدا را تجليل كند. اين نگرش خوبي است. كار مقدسي كه بسياري از بندگان و كنيزان خدا در تمام طول روز به آن مشغول هستند براي خداوند است. عده اي از عمر نماز غفلت مي كنند و وقت بسيار كمي براي نماز دارند و جاي تعجب نيست كه گاهي احساس مي كنند روز به روز زندگي معنويشان در حال خشك شدن است و در نهايت پشيمان مي شوند كه «به جاي شخم زدن مزارع ديگران، مزرعه خود را رها كرده اند». ". اگر مي خواهيم به توانايي كاري خود بازي كامل بدهيم، ابتدا بايد از منبع توانايي استفاده كنيم تا توانايي وارد بازي كامل شود. رانندگان خودرو هرگز فكر نمي كنند كه پارك كردن خودرو در پمپ بنزين براي سوخت گيري اتلاف وقت است.فقط با سوخت گيري مداوم مي توانيد به حركت موتور ادامه دهيد.هر چه دورتر رانندگي كنيد به سوخت بيشتري نياز داريد. به همين ترتيب، مسيحيان و كارگران خدا نمي توانند بدون دعا كار كنند. اگر براي سخت كوشي به توانايي ها و استعدادهاي خود تكيه كنند، ممكن است در نهايت شكست بخورند. زماني كه مارتين لوتر عليه كليساي كاتوليك روم مي‌جنگيد، چيزهاي مهم زيادي هر روز دفن مي‌شد - موعظه، نوشتن، استدلال براي حقيقت، او گفت: "من نمي‌توانم بدون سه ساعت دعا در روز جلو بروم. برو. بسياري از مردم، باستاني و امروزي و خدايان بيگانه، رازهاي خود را براي مشاركت صميمانه با خدا و ورود به مكان مخفي حق تعالي دارند.
كتاب مقدس مي‌گويد: «او (خدا) از نيروي اسب‌ها و سرعت پاهاي انسان خشنود نيست، اما خداوند كساني را كه از او مي‌ترسند و به محبت ثابت او اميدوارند، دوست دارد» (مزمور 147:10). خدا نمي تواند از آن استفاده كند. شخصي كه خدا از آن استفاده مي كند موسي در قصر فرعون نيست، بلكه موسي است كه گوسفندان را در صحراي مديان چوپاني مي كند؛ نه شائول كه به شدت از قانون زير دروازه جمالئيل اطاعت مي كرد، بلكه پولس است كه پس از توبه در راه دمشق تغيير كرد. قبل از اينكه پسر خدا عيسي مسيح شروع به موعظه كند، روح القدس او را به بيابان هدايت كرد تا چهل شبانه روز روزه بگيرد و تنها با خدا شراكت داشته باشد و پر از قدرت روح القدس به جليل بازگردد. و شهرت او در چهار جهت گسترش يافت. پسر خدا اين گونه است، چه رسد به ما كه شاگردان او هستيم! نماز كار است و نبايد فراموش كرد كه نماز آغاز كار است و بدون نماز آغاز كار، قسمت آخر آن قدرت خود را از دست مي دهد و كار را به شكست مي انجامد.
 (3) تكيه بر كار استاد مي تواند نيروي كار را نجات دهد: پس از زنده شدن عيسي، شمعون پطرس در كنار درياي طبريه به شاگردان ديگر گفت: «من براي ماهيگيري مي روم» و گفتند: «ما نيز با شما خواهيم رفت.» پس بيرون رفتند و سوار قايق شدند. ، و آن شب به چيزي برخورد نكرد. هنگامي كه روز نزديك بود، عيسي بر اين شاگردان ظاهر شد و با مهرباني به آنها دستور داد: «تور خود را در سمت راست قايق بيندازيد، آن را خواهيد داشت.» اين واقعيت به ما نشان مي دهد كه اين شاگردان تمام شب ماهيگيري مي كردند، آنها بايد تورهاي خود را در جلو، عقب، چپ و راست قايق انداخته باشند، اما تمام شب زحمت كشيدند و چيزي به دست نياوردند، اكنون آنها فقط از سخنان عيسي پيروي مي كنند و به سادگي انجام مي دهند. در سمت راست قايق، برداشتي غيرمنتظره وجود داشت، بسيار فراتر از آنچه آنها خواسته بودند. چقدر وقت و تلاش زيادي صرف مي كنيم زيرا اول وقت نماز نمي خوانيم، بلكه فقط براي چيزي سخت تلاش مي كنيم و نتيجه بيهوده است. اگر ابتدا بي سر و صدا از خدا بخواهيم، ​​او راهي را به شما نشان مي دهد كه بايد از طريق مكاشفه روح القدس گام برداريد، تا زماني كه مايل به پيروي از دستورات خداوند باشيد، با نصف تلاش معجزات انجام خواهيد داد، چرا انجام ندهيد. در عوض اين ميانبر را انتخاب مي كنيم؟

ما در اين دنيا با نيازهاي مادي، معنوي و معنوي زندگي مي كنيم، هم غذا و هم غذاي معنوي. قبل از اينكه خداوند انسان را خلق كند، خداوند باغ عدن را تأسيس كرد تا انواع سبزيجات و ميوه ها را براي غذاي انسان آماده كند. هدف اوليه خدا اين بود كه «هميشه فيض بدهد، از آسمان باران ببارد، و سالهاي خوب بدهد، و دل انسان را از غذا و شادي پر كند» (اعمال رسولان 14:17 ب). متأسفانه، پس از گناه، او از باغ عدن اخراج شد. و قبل از بهبودي بايد تمام عمرش را سخت كار مي كرد.در زمين بخورد. دعاي خداوند به ما مي گويد كه از پدر آسماني خود بخواهيم: «نان روزانه ما را امروز به ما بده.» ما مي توانيم براي نيازهاي زندگي دعا كنيم و خداوند خوشحال است كه آنها را به ما مي دهد. اما نبايد در مورد خوردن، نوشيدن و پوشيدن سختگير باشيم، بلكه بايد به خوراك و پوشاك اكتفا كنيم و خداوند بر حسب نياز ما آن را عنايت خواهد كرد. يك مبلغ زن كه وقف آفريقا شده بود خانواده خود را براي خداوند ترك كرد و به تنهايي براي موعظه انجيل در مكاني متروك رفت و بعداً به شدت بيمار شد و پولي براي درمان نداشت و حتي چيزي براي خوردن نداشت. تنها راهش اين بود كه زانو بزند و دعا كند و از خدا بخواهد حاجتش را برآورده كند. درست بعد از خواندن نماز، پستچي در را زد و يك بسته بزرگ آرد جو از گروهي در اسكاتلند تحويل گرفت و نه چيز ديگري. در ابتدا از دريافت آن تشكر كرد و هر روز بلغور جو دوسر مي پخت و بعداً آنقدر از خوردن خسته شد كه به سختي مي توانست قورت دهد و به مدت سه هفته پولي براي خريد چيزي جز بلغور جو دوسر براي رفع گرسنگي خود نداشت. به طور طبيعي يك بار در جلسه شهادت اين شهادت را داد، بعد از جلسه، برادري پيش او آمد، معلوم شد كه او پزشك است، فقط سه هفته آرد جو دوسر براي شما مناسب‌تر است، نه تنها مي‌تواند گرسنگي شما را برطرف كند. فقط آن وقت خواهر فهميد كه چرا خدا مردم را تشويق كرد كه براي او اين همه آرد جو بفرستند. مي توان ديد كه خدا مي داند كه نيازهاي ما بيشتر از نيازهاي ماست. واضح است.

خدا نه تنها مايل است به نيازهاي جسماني ما پاداش دهد، بلكه به نيازهاي روحي ما نيز مي‌پردازد. كتاب مقدس مي‌گويد: "بارهاي خود را بر خداوند بيندازيد و او شما را حمايت خواهد كرد، او هرگز نخواهد گذاشت كه عادلان متزلزل شوند" (مزمور 5). :22) تا زماني كه بخواهيم بار خود را بر دوش خدا بيندازيم، آسايش و شادي خواهيم داشت. ناراحتي ذهن اغلب ناشي از خوب نبودن كارها، بلايا يا رنج، يا غم و اندوه است، همه ما مي توانيم آن را به خدا بياندازيم. در عهد عتيق نيز آمده است كه يابيز به درگاه خدا دعا كرد و گفت: "مرا بركت ده، قلمرو من را گسترش ده، هميشه با من باش، و مرا از مشكلات و سختي ها حفظ كن، و خداوند آنچه را كه مي خواهد به او عطا خواهد كرد." (اول تواريخ 4). :10) مي توان ديد كه در زندگي ما از كوچك و بزرگ همه چيز را در دست دارد و حاضر است به دعاي ما گوش دهد.

نه تنها اين، بلكه خدا تمايل بيشتري به تأمين نيازهاي روحي ما دارد. خدا ابتدا ما را از درد اسارت گناه نجات داد. «اما در حالي كه هنوز گناهكار بوديم، مسيح براي ما مرد و محبت خدا در اينجا به ما نشان داده شد. (روميان 5:8) خدا نه تنها طعم شيرين بودن با او را در اين زندگي به ما مي‌چشاند، بلكه همچنين مي‌گويد كساني از ما كه به او ايمان دارند، زندگي جاوداني دارند (يوحنا 3:16). "خداي من تمام نيازهاي شما را برحسب ثروت خود در جلال در مسيح عيسي برآورده خواهد كرد" (فيليپيان 4:19).    "خوشا به حال كسي كه شريعت خداوند را دوست دارد و شبانه روز در آن فكر مي كند . (مزمور 1: